informacje

Dziś przypada liturgiczne Święto Chrztu Pańskiego, które kończy okres Bożego Narodzenia. Jezus jest posłanym Ojca Zbawicielem, który mocą swojego Ducha wyprowadza nas z niewoli grzechu i śmierci.

Dziś przypada liturgiczne Święto Świętej Rodziny – Maryi, Jezusa i Józefa. W gronie najbliższych celebrujemy świąteczne zwyczaje i tradycje. Syn boży również wzrastał we wspólnocie rodzinnej.

Ostatnie godziny Adwentu stanowią bezpośrednią zapowiedź nadejścia oczekiwanego Zbawiciela świata. W Nim możemy doświadczyć prawdy o Bogu, który staje się jednym z nas.

Ciesz się i raduj – to jedno z wezwań adwentowych. W ogóle czas Adwentu to czas radosnego oczekiwania. Z czego jednak mamy się cieszyć? Przecież nawrócenie nie jest łatwe, ani zbytnio przyjemne.

Radosny klimat trzeciej niedzieli adwentu – gaudete – ma swoje źródło w bliskiej obecności Pana. To doświadczenie należy przekazywać dalej dzieląc się radością z innymi, aby w chwilach pełnych troski i niepokoju dodawać otuchy bliźnim i przywracać nadzieję.

Bez nawrócenia nie ma Ewangelii. W każdej Ewangelii znajdujemy jasne i czytelne wskazanie – żeby wejść w świat Boga i Jego Ewangelii trzeba oczyścić swoje serce, trzeba zrobić Mu miejsce, aby mógł w nim zamieszkać.

Gromadzimy się na Eucharystii w 2 Niedzielę Adwentu, który jest czasem oczekiwania pełnego nadziei. W liturgicznych czytaniach pojawia się postać Jana Chrzciciela.

Czy czuwanie ma wpływ na nasze życie?  Po co mamy czuwać? Na kogo tak naprawdę oczekujemy w tym czasie adwentu? Dzisiejsze Słowo Boże konfrontuje nas z tymi pytaniami.

1 Niedziela Adwentu to tradycyjnie dzień rozpoczęcia w całym Kościele nowego roku liturgicznego. W tym czasie pragniemy jak najlepiej przygotować się na nadchodzące wielkimi krokami święta Bożego Narodzenia.

Czasem się mówi, że Ewangelia jest mało konkretna. Niewiele wnosi do życia, bo jej stwierdzenia są nieżyciowe, zbyt ogólne. Dzisiejsza Ewangelia jest jednak tego absolutnym zaprzeczeniem. To jeden z najbardziej konkretnych fragmentów w całym Piśmie Świętym.