Przeżywamy 4. Niedzielę Wielkanocną, która jest obchodzona jako Niedziela Dobrego Pasterza. Ożywieni wewnętrznym pragnieniem spotkania z Jezusem obecnym w liturgii eucharystycznej, chcemy podążać za głosem Dobrego Pasterza, wskazującym właściwą drogę.
Orędzie wielkanocne jest jednoznaczne – Jezus zmartwychwstał i żyje! To zupełnie nowa jakość w ludzkich dziejach. Od tej pory przestało mieć znaczenie to, co dotychczas wydawało się pewne: władza możnych, niemoc maluczkich tego świata, kruchość miłości, nieubłagana konieczność śmierci, strach, rezygnacja.
Centralne orędzie dzisiejszej niedzieli mówi o tym, że Bóg jest wobec każdego człowieka pełen miłosierdzia. Wciąż odczuwamy w życiu, że bez tego miłosierdzia sobie nie poradzimy, ponieważ zderzamy się z własnymi ograniczeniami, ponosimy klęski, jesteśmy rozczarowani i popadamy w poczucie bezsensu.
Niedziela Zmartwychwstania stanowi szczyt całego roku liturgicznego. W tym dniu zbiegają się wszystkie wydarzenia zbawcze. Sprawy Boskie łączą się ze sprawami ludzkimi. Nasz Pan Zmartwychwstały obwiesza zwycięstwo dobra nad złem, świętości na grzechem, życia nad śmiercią.
Dziś Niedziela Palmowa. W liturgii wspominamy i uobecniamy ostatnie dni Jezusa w Jerozolimie. Procesja z gałązkami palmowymi przypomina, że nasze życie jest kroczeniem razem z Jezusem w tym samym kierunku.
Na drodze wielkopostnej pokuty jesteśmy wezwani, aby doświadczyć mocy Bożego przebaczenia i pojednania. To kolejna szansa na dar nowego życia. Pan Jezus przypomina o swoim miłosierdziu wobec grzeszników.
Jako wspólnota Kościoła mierzymy się z trudnymi sprawami, w tym z krzywdami wyrządzonymi osobom małoletnim przez duchownych. Trudno znaleźć słowa, które mogłyby oddać ogrom cierpienia Pokrzywdzonych i ich najbliższych.
Niemal w połowie wielkopostnego czuwania, liturgia Kościoła wzywa nas do radości (dziś 4. niedziela postu: Laetare). Dobrze wiemy, jak ważne jest pozytywne nastawienie oraz rozpoznanie wszelkich radości oraz świadome ich przeżywanie.
Jezus kochał i darzył czcią świątynię w Jerozolimie. Nie mógł jednak znieść, że dom ten był bezczeszczony. Domagał się właściwego miejsca dla kultu. Przestrzeń, gdzie wielbi się Boga nie może być w żaden sposób profanowana.
Ludzkość zawsze była zainteresowana tym co dzieje się z człowiekiem po śmierci. Apostołowie nie byli wyjątkiem. Pytali także między sobą – co to znaczy „powstać z martwych”. Zrozumieli słowa Jezusa dopiero po Jego zmartwychwstaniu, w poranek wielkanocny.