Zapraszamy do zapoznania się z dzisiejszym rozważaniem.
Moi drodzy,
rozpoczynamy dziś Wielki Tydzień. Z przynajmniej kilku powodów czas wyjątkowy. Przede wszystkim dlatego, że jest to czas celebracji najważniejszych tajemnic naszej wiary. Wielki, bo podczas tego tygodnia Jezus dokonał naszego odkupienia. Wielki bo w tym tygodniu narodziły się sakramenty Eucharystii, Kapłaństwa i Pokuty. Wielki także z tego powodu, że Bóg ostatecznie pokonuje zło i grzech a my w tym zwycięstwie możemy uczestniczyć. Niebo znów dla nas staje się otwarte.
Dla nas tegoroczny Wielki Tydzień jest wyjątkowy także z innego powodu. Ze względu na epidemię koronawirusa nie będziemy mogli uczestniczyć w żadnym nabożeństwie w Kościele. Ze wszystkimi celebracjami będziemy się duchowo łączyć za pomocą radia lub telewizji. Myślę, że gdyby nam ktoś powiedział o tym miesiąc, półtorej miesiąca temu to byśmy to potraktowali jako słaby żart. Szybko jednak zderzyliśmy się z brutalną rzeczywistością.
Stawiamy na pewno pytania – dlaczego? Skąd to na nas przyszło? Kto zawinił? W telewizji i Internecie aż nadto roi się od proroków, którzy potrafią w swoich teoriach wszystko wytłumaczyć, potrafią dokładnie oskarżyć kto jest temu winny. Starajmy się nie iść w ich ślady. To ani nie pomaga, ani nie przybliża nas do końca tej epidemii. Zamiast pytać „dlaczego” zapytajmy raczej „po co to wszystko”, „co Bóg chce mi przez to powiedzieć”. Zamiast rzucać kamieniem w kogoś i oskarżać go – uderzmy się nim raczej we własne piersi na znak pokuty. Idźmy za wskazaniem kard. Konrada Krajewskiego, który w rocznicę śmierci Jana Pawła II, mówił żebyśmy się „zatrzymali, uklęknęli i wyszli z tego czasu mocniejsi”.
Dlatego, moi drodzy, pragnę abyśmy wszyscy przeszli przez ten Wielki Tydzień razem. Mimo iż będziemy fizycznie daleko od siebie to chciałbym, abyśmy odkryli w tym czasie to co nas duchowo łączy. To co jest pięknem naszej chrześcijańskiej wiary. Niech ten czas będzie dla nas czasem rekolekcji, oczyszczenia i umocnienia wiary.
Chciałbym, abyśmy zatrzymali się nad tym czego nam szczególnie teraz brakuje – Spowiedzi Świętej, Eucharystii i Kościoła. Celem tych rozważań będzie pokazanie jak na co dzień mamy żyć Spowiedzią, Eucharystią i Kościołem rozumianym jako wspólnota. Nawet jeśli teraz nie mamy do nich dostępu albo dostęp jest ograniczony. Wykorzystajmy ten czas do pogłębienia tych rzeczywistości, bo one w Wielkim Tygodniu świecą jeszcze mocniejszym blaskiem.
Zapraszam każdego dnia do zapoznania się z Ewangelią przewidzianą w liturgii na ten dzień oraz z rozważaniem, które, choć trochę, pomoże wejść w te wielkie tajemnice naszej wiary.
Ks. Michał